جلسه هفدهم: ۹۵.۱۰.۱۸

 گاهی اوقات انسان مسیری را به اشتباه می رود، خطایی می کند و نعوذ بالله گناهی مرتکب می شود، چنین فردی معیوب شده است و چنین عیبی در وجودش نقش بسته و روحش را آزرده می کند و وظیفه انسان خطاکار توبه است. اگر خطای انسان پنهانی صورت گرفت که خودِ اوست و خدایش. چه بسا که انسان توبه کند، ولی اگر خطای انسان موجب تکدر اذهان عمومی و ترویج فحشاء و بی بندوباری شد، قانون الهی در برابر وی حکم می کند و حکومت اسلامی موظف است برطبق قانون اسلامی برخورد کند. درصورتی که سایرین از خطای وی آگاه شوند، باید بسنده کنند به احکام قانون. اگر شخصی گناه فردی را ترویج دهد، حتی اگر آن گناه جنبه فحشاء و بی بندوباری داشته باشد، شخص رواج دهنده، اشاعه فحشا کرده و این کار، خود، گناه بزرگی است و بدتر از آن این که انسان بعد مدتی گناهی را اشاعه دهد و آبروی شخص را ببرد، درصورتی که فرد خاطی توبه کرده باشد!

خدای سبحان می تواند گناهان تمامی انسان ها را برملا کند، ولی می پوشاند. می تواند مچ انسان را بگیرد، ولی دستش را می گیرد. می تواند آبروی انسان را ببرد، ولی آبروداری می کند. عیوب یکدیگر را بپوشانید، تا خداوند در قیامت عیوب تان را بپوشاند. به یکدیگر رحم کنید، تا خداوند در قیامت به شما رحم کند.

برگرفته از سلسله دروس اعتقادی، تربیتی و معرفتی سجاد صیدآبادی